گزانگبین یا انگبین گون یا من نوعی مادهٔ خوراکی سفید رنگ و عسل مانند است که به طور مستقیم به وسیلهٔ حشره ای به نام پسیل گز با نام علمی ( Cyamophila astragalicola ) یا Cyamophila dicora Loginova یا به کمک حشره، بر روی گیاه گون یا خار انگبین تولید می شود. گزانگنبین در ادیان ابراهیمی غذایی است که خداوند در زمانی که قوم اسرائیل در بیابان بودند بر آن ها فرستاد. بهترین نوع این گیاه در ایران در کوهستان های خوانسار و گلپایگان یافت می شود. این ماده که سفید رنگ است و در قسمت غربی ایران، عراق و شرق ترکیه رایج است وقتی خشک شود تبدیل به گلوله های سفت می شود. سپس برای تهیه نان می توان این گلوله ها را پودر کرد که با توصیف کتاب مقدس هم خوانی دارد.
در بین محققان در مورد این که من معادل چه چیزی بوده است اختلاف وجود دارد. بعضی اعتقاد دارند که ریشه لغت من از ریشه لغت منو در مصری به معنی غذا گرفته شده است. بعضی اعتقاد دارد که معادل صمغ درخت گز است که اعراب به فروش آن اشتغال داشتند؛ ولیکن صمغ درخت گز بیش تر از شکر تشکیل شده است و بعید است که بتواند مواد غذایی کافی را برای مردم در زمان طولانی تهیه کند و همچنین تبدیل آن به کیک عملاً غیرممکن است. در توصیف کتاب مقدس ممکن است لغت من از لغت «من هو» به معنی این چیست در زبان آرامی و عربی گرفته شده باشد. من ممکن است به معنی درخت یخ در زبان عربی نیز باشد. این توصیف ممکن است با شهدی که از بدن بعضی حشرات تولید می شود و قابل خوردن است مرتبط باشد که بعضی تصور می کنند معنی واقعی من است. در بیابان چنین ماده ای به زودی تبخیر شده و خراب می شود. این ماده منبع غذایی مناسبی است و دارای مقدار زیادی کربوهیدرات است. همچنین نوعی مورچه وجود دارد که از صمغ درخت گز تغذیه می کند.بعضی دیگر تصور می کنند که من در کتاب مقدس با گزانگبین در فارسی یکسان است. در دانش نامه بریتانیا واژه Manna چنین تعریف شده است: قسمی ماده خوراکی سفید رنگ و عسل مانند که مستقیماً به وسیله حشره یا به کمک حشره بر روی گیاه تولید می شود. ابوریحان بیرونی به تولید شهد توسط حشره بر روی گیاه پرخار اشاره می کند. (منبع: آبادیس به نقل از دانشنامه عمومی)