گزانگبین در سفرنامه شرق شناسان

ادوارد فردریک ( ۱۸۱۹ م ) در سفرنامه خود راجع به گزانگبین آورده است:
در ایران غالباً با نوعی شیرینی پذیرایی می شود که یکی از ترکیبات اصلی آن ماده شیرین سفید صمغ مانندی به نام گزانگبین است که همراه با گلاب و آرد و مغز پسته به صورت قرص شیرینی به قطر تقریباً هشت سانتیمتر و ضخامت کمتر از یک سانتیمتر ساخته می شود. درختچه ای که بر روی آن گز یافت می شود و سرشاخه های آن شباهت به جارو دارد گون می نامند. همه جا، روی سرشاخه های جوان و زیر بوته ها، تکه های گز همانند ریزه های نخ دیده می‌شود.